شهید عشق

مردم در این زمانه چرا داد می زنندحرف از غم و نبود دلی شاد می زنند آنانکه جان خود به ره عشق داده اندناراحت از چه اند که فریاد می زنند اینانکه پا به گرده ی مردم نهاده اندسیلی چرا به صورت افراد می زنندرفتارها چنان شده در زندگی خشنما را سوار ون دم ارشاد می زنند پنچر اگر شود خر لنگی میان راهبا این حقوق ، کِی به خری باد می زنند؟آنانکه مرغشان همه تخم طلا کنندکی سر به سفره خانه ی استاد می زنندباید مدال داد به جمعی که بی دریغحرف از مدد به مردم ناشاد می زنند#مهدی_سیدحسینی @sheroshirini ۲۸ / ۲ / ۱۴۰۱ شهید عشق...

عطر گلها را غبار از باغ بی حاصل ربودباغبان از ناتوانی گوشه ای کز کرده بود شعله ور شد پیکر پروانه های سرخ باغ تا ابد بر روح آنان از صمیم جان  درود تا پرستو ها به اوج آسمان راهی شدندسیل غم بارید و سوز اشک جاری شد به رود ماه تا پنهان شد از داغ کبوتر زیر ابراز خس و خاشاک در باغ گل آثاری نبودباغبان درمانده بود و جای مرهم با سکوت زد نمک بر زخمها و چشم گلها شد ‌کبود جای هوهو کردن جغدی که در ویرانه است نغمه خوان ای کاش از گلهای پرپر می سرودباغ بی حاصل اگر روزی ثمر بخشد به ما حاصلش را خشک خواهد کرد چشمان حسودقلب گلها چون شود پاکیزه از آلودگیباغبان را می شود با شعر زیبایی ستود#مهدی_سیدحسینی @sheroshirini ۷ / ۳ / ۱۴۰۱ شهید عشق...

"با من امشب زیر باران گریه کنسر به زانوی خیابان گریه کن" سیل غم بر سینه ها جاری شده در عزای اهل ایمان گریه کن بسته شد راه گلو با گرد و خاکبی صدا با بغض پنهان گریه کنغم خوراک روز و شب شد در بهارزین مصیبت تا زمستان گریه کن خنده از لبهای ماه افتاده استزیر نور ماه تابان گریه کن سر به زانو پا به پای غنچه هابا گل سرخ گلستان گریه کن  تا بخشکد ریشه های خار و خسدر هوای باغ و بستان گریه کن قامت سرو و صنوبر خم شدهلاله ی سر در گریبان گریه کن موج وحشت جان جمعی را گرفتهمصدا با سوگواران گریه کن مرهم زخم دلم پیدا نشدهموطن ! ویران شد ایران گریه کن#مهدی_سیدحسینی @sheroshirini ۱۲ / ۳ / ۱۴۰۱ شهید عشق...